Treść strony O HOKEJU

Zasady i przepisy.

Przerwy w grze następują:
- po zdobyciu bramki,
- po przytrzymaniu krążka przez bramkarza (lub zawodnika przy bandzie) przez ponad 3 sek.,
- po niedozwolonym przewinieniu - w celu ukarania zawodnika,
- po wyjściu krążka poza lodowisko,
- w wyniku spalonego,
- w wyniku zabronionego uwolnienia.
Grę wznawia się, w zależności od zaistniałego zdarzenia, na jednym z 9 punktów wznowień ("bulików") lub miejsca podania krążka do gracza znajdującego się na pozycji spalonej.
Spalony na linii niebieskiej jest wówczas gdy którykolwiek z graczy drużyny atakującej wjedzie do strefy obronnej przeciwnika (przekroczy obiema łyżwami niebieską linię) wcześniej niż znajdzie się w niej krążek (który również musi całym swoim obwodem przekroczyć niebieską linię). Interpretacja spalonego należy do sędziego, sygnalizującego tę pozycję uniesioną w górę ręką. Może on automatycznie przerwać grę i wycofać jej wznowienie do strefy neutralnej (środkowej) lub do strefy obronnej drużyny atakującej (jeśli uzna iż był to spalony rozmyślny). Może jednak odłożyć i anulować spalonego jeżeli będący na pozycji spalonej zawodnik oraz inni gracze drużyny atakującej opuszczą strefę obronną przeciwnika bez dotykania w niej krążka. Do niedawna istniał jeszcze spalony na linii czerwonej, środkowej (tzw. podanie przez dwie linie) czyli zabronione podanie z własnej strefy obronnej do partnera znajdującego się za linią środkową. Likwidacja tego przepisu była bardzo trafnym posunięciem i przyczyniła się do wzrostu atrakcyjnoci hokejowego widowiska. Przez to, że nie ma tylu przerw, gra stała się bardziej płynna i jeszcze szybsza.
Z zabronionym uwolnieniem mamy do czynienia wówczas gdy krążek wystrzelony przez gracza drużyny atakującej z własnej połowy lodowiska przekroczy końcową linię bramkową strefy obronnej przeciwnika nie dotknięty po drodze przez żadnego zawodnika obydwu drużyn. Gra automatycznie zostaje przerwana, a jej wznowienie wycofane do strefy obronnej drużyny, która wystrzeliła krążek na uwolnienie. Oczywiście przepis ten nie ma zastosowania w sytuacji gdy drużyna, która wystrzeliła krążek gra w osłabieniu.
Kary na zawodników nakłada sędzia główny zawodów, anonsując rodzaj przewinienia wg ustalonego w hokeju na lodzie systemu sygnalizacji. Kara, podobnie jak spalony, może być odłożona, a nawet anulowana. Sędzia sygnalizuje karę uniesioną w górę ręką ale dopóki drużyna poszkodowana utrzymuje się przy krążku nie przerywa on gry. Poszkodowany zespół może w tym czasie wycofać z lodu swojego bramkarza i wprowadzić w jego miejsce dodatkowego zawodnika bez obawy o utratę gola. Gra zostaje przerwana dopiero wówczas gdy którykolwiek z graczy drużyny która popełniła przewinienie wejdzie w posiadanie krążka lub gdy poszkodowany zespół zdobędzie bramkę (wtedy kara zostanie anulowana). Za faule określone szczegółowo w przepisach, stosuje się wykluczenie zawodnika z gry na 2 min (kara mniejsza), 5 min (kara większa) i 10 min, a także wykluczenie do końca meczu (kara meczu). Wskazany przez sędziego faulujący zawodnik wędruje na ławkę kar znajdującą się po drugiej stronie lodowiska naprzeciwko ławek dla graczy obydwu drużyn. W zamian za bramkarza karę odbywa jeden z zawodników grających w polu, który momencie popełnienia faulu aktualnie przebywał na lodzie. Karę 2 min. anuluje się przed czasem jeżeli drużyna grająca w osłabieniu utraci w tym czasie bramkę. Jeżeli drużyna, która straciła bramkę grała w osłabieniu dwóch zawodników, na lód może powrócić ten z graczy, który wcześniej rozpoczął odbywanie kary. Zawodnik otrzymujący drugą karę większą w meczu zostaje usunięty do końca spotkania. Kara meczu powoduje natychmiastowe wykluczenie zawodnika do końca spotkania, a jego zastępca może wejść na lodowisko dopiero po 5 min. Karę meczu hokeiści otrzymują najczęściej po bardzo brutalnym faulu na przeciwniku lub za traktowanie lodowiska jak pola bitwy. Otrzymanie przez gracza kary meczu powoduje również jego wykluczenie z kolejnego spotkania. Jeżeli nałożonych kar jest więcej niż dwie, początek odbywania trzeciej następuje bezpośrednio po zakończeniu pierwszej kary.
Najczęstsze grzechy hokejowe podlegające karom mniejszym lub większym to:
- zahaczanie (hooking),
- spowodowanie upadku przeciwnika (tripping),
- atak kijem trzymanym oburącz (cross-checking),
- niedozwolony udział w grze (interference),
- trzymanie przeciwnika (holding),
- trzymanie kija przeciwnika (holding the stick),
- niebezpieczna gra wysoko uniesionym kijem (high-sticking),
- nadmierna ostrość w grze (roughing),
- udział w grze większej liczby zawodników niż dozwolona w danym momencie (too many players on the ice),
- niesportowe zachowanie (unsportsmanlike conduct),
- uderzanie kijem (slashing),
- kłucie kijem (spearing),
- atak łokciem (elbowing),
- atak kolanem (kneeing),
- atak z tyłu (checking from behind),
- podcinanie (clipping),
- wrzucenie na bandę (boarding),
- opóŹnianie gry (delaying the game),
- celowe poruszenie bramki (displacing the goal),
- celowe wybicie krążka za bandę,
- celowe rzucenie kija w stronę krążka,
- gra złamanym kijem,
- używanie nieprzepisowego sprzętu i wyposażenia.
W hokeju istnieje również metoda stosowana w innych grach zespołowych - rzut karny, który może być podyktowany za: umyślne poruszenie bramki, zahaczanie od tyłu i spowodowanie upadku zawodnika wychodzącego na czystą pozycję strzelecką (tzw. "sam na sam" z bramkarzem), zagranie ręką w polu bramkowym krążka leżącego na lodzie (dot. zawodników z pola). Wyznaczony przez kapitana poszkodowanego zespołu zawodnik rozpoczyna rzut karny ze środka lodowiska najazdem na bramkarza drużyny przeciwnej. W tym czasie pozostali zawodnicy obydwu drużyn muszą zjechać z lodu. Rzut karny kończy się w momencie oddania strzału - strzałów niecelnych (odbitych od bramkarza, bandy, słupka lub poprzeczki) nie można dobijać. Drużyna poszkodowana może zamienić prawo do wykonywania rzutu karnego na możliwość 2-minutowej gry z przewagą jednego zawodnika, jeli tylko przewinienie podlegało karze mniejszej.
Hokeiści w czasie gry posługują się kijami lecz wolno im także zatrzymywać krążek w powietrzu otwartą rękawicą. Mogą również kopać krążek łyżwą, ale bramka zdobyta w ten sposób nie zostanie uznana. Również nie będzie uznana bramka jeśli w momencie jej strzelenia w polu bramkowym znajdował się zawodnik drużyny, która zdobyła gola.
Bramka może zostać uznana tylko wtedy gdy:
- krążek uderzony kijem przez gracza drużyny atakującej przekroczy całym swoim obwodem linię bramkową pomiędzy słupkami bramki i poniżej poprzeczki,
- krążek zostanie skierowany do bramki w dowolny sposób przez gracza drużyny broniącej się,
- krążek wpadnie do bramki po przypadkowym odbiciu od gracza drużyny atakującej, w tym również od jego łyżwy
Bramka nie zostanie uznana jeżeli:
- gracz drużyny atakującej celowo kopnął krążek łyżwą bądź wrzucił go ręką do bramki przeciwnika,
- gracz drużyny atakującej uderzył krążek kijem uniesionym powyżej poprzeczki,
- gracz drużyny atakującej stoi bądź trzyma kij w polu bramkowym w momencie gdy krążek wpada do bramki,
- zostanie poruszona i przesunięta bramka.
- krążek wpadnie do bramki bezpośrednio po odbiciu się od sędziego.
W każdej chwili drużyna może wycofać z lodu swojego bramkarza i wprowadzić w jego miejsce dodatkowego zawodnika z pola. Sytuacje takie nie są rzadkością, a dochodzi do nich pod koniec meczu - w ostatnich minutach 3 tercji, przy jednobramkowej przewadze której z drużyn. Bramkarzowi wolno przetrzymywać krążek tylko w obszarze znajdującym się we własnej tercji obronnej pomiędzy linią bramkową a linią wyznaczoną przez połączenie 2 "bulików". Nie wolno mu przetrzymywać krążka za bramką w polu pomiędzy liną bramkową a bandą, przekraczać w czasie gry czerwonej linii środkowej oraz zjeżdżać do boksu w czasie przerwy w grze innej niż time-out, zmiana bramkarzy lub wprowadzenie na lód (zamiast bramkarza) dodatkowego zawodnika. Choć w hokeju zdarzają się bramki samobójcze, ich autorstwo przypisuje się temu zawodnikowi drużyny atakującej, który jako ostatni dotknął krążka.
Wszyscy trzej sędziowie, obowiązkowo wyposażeni w kaski ochronne, ubrani w bluzy w biało-czarne pionowe pasy (sędzia główny z czerwonymi opaskami na ramionach) obserwują grę jeżdżąc na łyżwach. Dwaj sędziowie liniowi sygnalizują spalone, uwolnienia oraz wznawiają grę po jej zatrzymaniu. Poza bandami znajdują się dwaj sędziowie bramkowi zapalający czerwone światło nad bramką jeżeli krążek przekroczy całym swoim obwodem linię bramkową (decyzja o uznaniu bramki należy jednak do sędziego głównego), sędzia mierzący czas gry i czasy minut karnych, sędzia prowadzący protokół statystyczny z meczu oraz dwaj sędziowie nadzorujący przebywanie zawodników na ławce kar.

wstecz

Kontakt

Bannery