Treść strony KS KPW POMORZANIN
KS KPW Pomorzanin Toruń
(sekcja hokejowa 1935 - 1939)
W maju 1930 roku, z inicjatywy ówczesnego ministra komunikacji Alfonsa Kühna, utworzono w Toruniu ognisko Kolejowego Przysposobienia Wojskowego, obejmujące swoim działaniem cały ówczesny kolejowy Toruń. Kierownictwo objął urzędnik kolejowy, Eustach, pod którego energicznym zarządem ognisko wkrótce stało się mocnym ośrodkiem sportowym, zrzeszającym ok. 1000 członków. W październiku 1933 r. Toruń stał się siedzibą, przeniesionej z Gdańska, Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowej. Zaowocowało to powstaniem w Toruniu drugiego ogniska Kolejowego Przysposobienia Wojskowego (KPW II), skupiającego pracowników tejże dyrekcji. W pierwszym kwartale 1935 r. doszło do połączenia KPW I, którym kierował Klemens Felchnerowski, z KPW II, kierowanym przez Nikodema Nowaka, co w konsekwencji spowodowało utworzenie klubu sportowego pod nazwą KS KPW Pomorzanin. Prezesem nowo powstałego klubu wybrano Jana Brzezińskiego, który funkcję tę sprawował aż do 1939 r. W stosunkowo krótkim czasie stał się Pomorzanin największym i najaktywniej działającym klubem sportowym Torunia i Pomorza. W roku 1939 w klubie działało 17 sekcji sportowych, w tym zrzeszona w PZHL sekcja hokejowa. W okresie przedwojennym hokeiści Pomorzanina nie odegrali jednak znaczącej roli w rozgrywkach ogólnopolskich. W tym czasie drużynę hokejową tworzyli: Nagel, Zieliński, Sierociński, Kowalski, Hulanicki, Szwiec. Ponadto, w chwili rozpadu sekcji hokejowej WCZS Gryf, większość jej zawodników zasiliła zespół Pomorzanina. Wzmocnienie drużyny hokejowej: Trenkiem, Garsteckim, Osmańskim, Głowińskim, Hejnowiczem i paru jeszcze innymi zawodnikami było na tyle istotne, że w sezonie 1937/38 „Kolejarze” sięgnęli po hokejowe wicemistrzostwo, a w sezonie 1938/39 po mistrzostwo Pomorza. Wielu przedwojennych hokeistów, jak choćby zawodnicy wspomniani powyżej, z powodzeniem reprezentowało barwy Pomorzanina reaktywowanego po zakończeniu II wojny światowej.